SRWPiO - Stowarzyszenie Rozwoju Wsi Podciernie i Okolice - prowadzimy "MAŁE PRZEDSZKOLE" w Podcierniu
  Położenie
 
Podciernie to wieś, która jest położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Cegłów. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Położenie geograficzne Podciernia 52° 6'  N 21° 48'  E
Nazwa wsi wywodzi się od wyrazu ciernie, poprzedzonego przedrostkiem  pod-. Prawdopodobnie pierwsza osada założona została w pobliżu zarośli cierniowych, pokrywających niegdyś ten teren. Jest to jedyna miejscowość o takiej nazwie w Polsce. Jej istnienie i przynależność do parafii Kuflew stwierdza jedynie Adolf Pawiński podając przy niej datę - 1540 rok. W 1576 roku prawdopodobnie istniała ona pod nazwą Sierśnie Maior, w odróżnieniu od sąsiedniej osady Sierśnie Minor. Ta pierwotna osada należała do majątku Kuflew (wówczas pod nazwą Stok), który stanowił własność prywatną. W 1514 r. kapituła poznańska chciała ufundować w Sierniach kościół parafialny, aby oddzielić te tereny od parafii Latowicz. Jednak na prośbę właścicieli majątku – braci Oborskich, nową parafię założono we wsi Stok. Po powstaniu styczniowym chłopi zostali uwłaszczeni. Otrzymali 30-morgowe działki, na których mogli się też pobudować. Wytyczono wtedy miejsce pod zabudowę: prostą drogę odchodzącą od latowickiego traktu. Wieś otrzymała nazwę Podciernie, najprawdopodobniej w powodu sąsiedztwa dawnej osady Ciernie, jak też lasu z wielką ilością ciernistych krzewów. Współcześni mieszkańcy Podciernia są więc potomkami chłopów pańszczyźnianych należących do dóbr kuflewskich. Dziś wieś liczy 324 mieszkańców i zajmuje 311,7 ha powierzchni użytkowej. Jest szkoła podstawowa, która do 2004 r. nosiła nazwę Szkoła Podstawowa w Kuflewie, a od roku szkolnego 2004/2005 jest Szkołą Podstawową w Podcierniu. Ponadto we wsi działa Ochotnicza Straż Pożarna należąca do Powiatowego Systemu Ratownictwa. OSP w Podcierniu ma wieloletnie tradycje. Aktywne są gospodynie zrzeszone w Kole Gospodyń Wiejskich, biorą udział w różnych imprezach, także w skali krajowej, których często są laureatkami.
 
Panie z  Koła Gospodyń Wiejskich

 
Szkoła Podstawowa w Podcierniu i Kościół w Kuflewie 

Kuflew  jest to wieś położona obok Podciernia, należąca do gm. Mrozy.  Położenie geograficzne 52° 06'  N, 21° 48'  E.
Historia
Wieś o pierwotnej nazwie Stok, co znaczyło źródło, lokowana na pocz. XV wieku. Od 1428 roku należała do dóbr Jasieńczyków z Otwocka, potem przeszła w posiadanie rodziny Oborskich, herbu Roch, starożytnej rodziny mazowieckiej. Michał Oborski następnie przekazał ją synom: Marcinowi, Wiktorynowi i Wernerowi. Do braci Oborskich należały również inne wsie: Wola Rafałowska, Liwiec, Sokolnik, Guzew, Podciernie, Podbiele i Huta. Oni w 1515 roku założyli tu kościół. Poznański biskup, Jan Lubrański, wystawił przywilej erekcji kościoła pod wezwaniem św. Marcina i Mikołaja. Ale po kilkunastu latach spalił się. Werner Oborski odbudował go na nowo, ale w innym miejscu i także z drzewa. W 1542 roku poświęcił go ówczesny Biskup poznański Sebastian Branicki. Kościół ten około 1620 roku tak był spustoszony, że go już naprawiać nie było można, dlatego Oborska, wdowa po Janie Oborskim, właścicielka miejsca, postawiła obok niego nowy kościół. Maciej Łubieński, ówczesny biskup poznański, poświęcił pod wezwaniem św. Stanisława, Mikołaja, Marcina i Maryi Magdaleny dnia 15. grudnia 1629 roku.
 
W 1521 roku wieś Stok otrzymała przywilej na lokację miasta na prawie magdeburskim i zmieniła nazwę na Kuflew. "Kufel" to niemieckie słowo, pochodzące od rzeczownika "Kufe" i oznacza beczka. Układ miejski słabo wykształcony, oparty o trakt z Kałuszyna do Latowicza, z kościołem usytuowanym przy rozstaju dróg tworzących nieregularny placyk. W 1865 r. Kuflew został gminą z siedzibą w Woli Rafałowskiej, był w powiecie nowomińskim guberni warszawskiej.
 
Od 1793 r. dobra Kuflewa z przyległymi wsiami należały do rodziny Łąckich. W wyniku III rozbioru (1795) teren Kuflewa znalazł się pod zaborem austriackim. Pokojem wiedeńskim z dnia 14.10.1809 r. włączony został do Księstwa Warszawskiego. Około 1820 roku Kuflew stracił prawa miejskie.

W 1842 r. Bronisław Dąbrowski, syn Henryka Dąbrowskiego, wodza Legionów, ożenił się z Weroniką Korzbok-Łącką. W posagu otrzymali Kuflew. Mieszkali tu do lutego 1846 r. Wtedy Bronisław Dąbrowski zorganizował akcję zbrojną, z powodu której władze carskie skonfiskowały majątek. W 18 lat później Weronika Dąbrowska na balu w Berlinie zatańczyła z carem Aleksandrem II i po wyjaśnieniu sprawy, odzyskała swój Kuflew. W pobliżu dworku, na wzgórzu w parku wybudowała wielką kolumnę ku czci św. Antoniego z napisem ma marmurowej tablicy: Świętemu Antoniemu patronowi od rzeczy odzyskanych w podzięce – Weronika z Łąckich Dąbrowska – 1864 r. Bronisław Dąbrowski nigdy już nie wrócił do Kuflewa, natomiast Weronika mieszkała tu do śmierci. Zmarła w 1896 roku, pozostawiając Kuflew bratankowi, hrabiemu Antoniemu Łąckiemu. W 1900 r. Michał Szwejcer kupił majątek, który potem odziedziczył syn Bronisław (1880-1953). Olbrzymi majątek powoli kurczył się, za długi podatkowe i daniny władze licytowały inwentarz. Dziedzic powoli zaczął sprzedawać młyny i inne zakłady w Mrozach. W 1935 r. władze skonfiskowały mu posiadłość Kuflewa. Bronisław Dąbrowski zamieszkał w swojej leśniczówce w Mrozach, we wrześniu 1939 r. wyjechał z Kuflewa. Po parcelacji ziem dworskich utworzyła się nowa wieś, którą miejscowi nazywali "Przecinka", natomiast w podworskich budynkach nadal mieszkali kuflewianie. Po likwidacji drewnianych czworaków, powstały nowe murowane budynki.
W 1954 r., po reformie administracyjnej, Kuflew stał się siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, natomiast od 1 stycznia 1973 r. jest wsią należącą do gminy Mrozy.
 
Kuflew
Długosz prawi, że – miasto,
A to pólko jarmużu,
I kartograf w owiesek
Wpisał rynek bez racji.
            Wiem, gdzie błędu przyczyna.
            Spójrz – tam zastygł na wzgórzu
            Głóg czerwony jak pieczęć
            Starodawnej lokacji.
                        Tadeusz Chróścielewski
 
 
Figurka św. Jana Nepomucena
Barokowa figurka z piaskowca, ufundowana w 1777 r. Napis brzmiał: "Św. Janie Nepomucenie Męczenniku Chwalebny. Twojej się powierzam Opiece straży abyśmy mną niegardził w wielu potrzebach uciskach i nędzy, Ciebie Patrona mego proszę, bądź w cnotach wspomożycielem i Protektorem, żebym niewpadł w niebezpieczeństwo honoru i imienia mego wspomóż mnie, abym wszelkie poszkodowania cierpliwie mógł znieść...wytrwał i za Twą przyczyną... Zmów przechodzący katoliku za Duszę św. Franciszka Kossowskiego, kanonika Warszawskiego, Proboszcza Kuflewskiego zmarłego 23(?) 1777 r., który tu kościół łaskawie opatrzył Pięć Zdrowaś Maria".
 
Figurka św. Jana Nepomucena

Dzwonnica
Zbudowana na planie trójkąta w XVIII wieku, barokowa, murowana z cegły, tynkowana. W górnej części, ponad daszkiem okapowym z trzech stron półkoliste przeźrocza. Dach namiotowy, kryty dachówką.
 
Dzwonnica dawniej

Dzwonnica i Kościół obecnie.

Plebania
Zbudowana na pocz. XIX wieku. Drewniana, konstrukcji słupowo – zrębowej, na ceglanej podmurówce. Parterowa, na planie prostokątna, czteroosiowa. Układ wnętrz dwutraktowy. Dach naczółkowy kryty gontem, obecnie blachą.
 
Organistówka
Wybudowana ok. 1900 r. Drewniana, konstrukcji słupowo – zrębowej na ceglanej podmurówce. Budynek parterowy na planie prostokąta, czteroosiowy, układ wewnątrz dwutraktowy, dach naczółkowy, kryty gontem.

 Organistówka
Zabytki:
Kuflew
Dzwonnica murowana barokowa z 1759r. nr: 153 KP z 08.12.1958
Plebania z pocz. XIXw.
Figurka św. Jana Nepomucena z 1777r.
Organistówka drewniana z 1900 r.            nr: 990 z 15.01.1971, KB
Pomnik św. Antoniego w Parku z 1864r.
Zespół dworski z XIXw.       Nr: A-333 z 30.12.1983 i z 18.09.1997, KB
            - oficyna murowana
            - obora murowana
            - park z aleją dojazdową
Drewniany krzyż z powstania styczniowego k. cmentarza
Pomnik-głaz z 11 listopada 1928r.
 
Dworek w Kuflewie 

Miejsca pamięci:
Pomnik św. Antoniego – symbol odzyskania majątku Kuflew. Władze carskie skonfiskowały majątek  za zorganizowanie przez Bronisława Dąbrowskiego powstania zbrojnego w 1846 roku. W 1864 r. Weronika Dąbrowska, synowa  Henryka Dąbrowskiego, Wodza Legionów i bohatera hymnu narodowego po 18. latach odzyskała swój Kuflew i w parku na wzgórzu wybudowała kolumnę ku czci patrona rzeczy odnalezionych z napisem: "Świętemu Antoniemu patronowi od rzeczy odzyskanych w podzięce – Weronika z Łąckich Dąbrowska – 1864 r."
 
Święty Antoni

Święty Antoni

Krzyż z Powstania Styczniowego
Dnia 27 października 1863 r. w Kuflewie odbyła się bitwa powstańców, w której zginęło 25 osób, a 24 dostały się do niewoli. Dokument stwierdzający liczbę poległych podpisali: Stanisław Skrodzki, sprawujący obowiązki wójta gm. Kuflew, Ignacy Żerdziński, nauczyciel szkoły elementarnej oraz ks. Piotr Paderewski, kanonik i proboszcz parafii Kuflew. W miejscu pochówku, czyli obok dzisiejszego cmentarza postawiono krzyż drewniany.
 
Krzyż z Powstania Styczniowego
Pomnik – kamień
Komitet Obchodów Dziesięciolecia zgromadził 240 zł na uczczenie pamięci tych, którzy walczyli w I wojnie światowej. Z okazji 10. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę 11 listopada1928 r. przy trakcie Mrozy – Latowicz k. kościoła w Kuflewie postawiono głaz kamienny, posadzono dąb i całość ogrodzono. Napis brzmi: „Dąb wolności na pamiątkę Dziesięciolecia Wskrzeszenia Polski w 1918 roku”.
 
Tablica pamiątkowa na gmachu szkolnym – dnia 1 września 1979 r. wieś Kuflew , jako jedna z dziesięciu miejscowości w Polsce, została odznaczona Krzyżem Partyzanckim z napisem: „Pamięć i chwała! Wiernym synom Kuflewa, Podciernia, Małej wsi, Huty Huflewskiej i okolic w uznaniu wybitnych zasług w walce z faszyzmem hitlerowskim podczas II wojny światowej. W 35. rocznicę Polski Ludowej – Społeczeństwo Kuflewszczyzny”.
 


Grób Nieznanego Żołnierza
 na cmentarzu.
 
 
Mała Wieś
Osada lokowana niedaleko miasta Kuflew w 2 poł. XVI w. Słowo wieś oznaczało wówczas „dom, gościniec”, a osada lokowana przy mieście często przybierała nazwę „Wieś”, aby odróżnić ją od osady miejskiej, dodawano mała. W 1827 r. – 24 domy, 184 mieszkańców. Wieś należała do gminy i parafii Kuflew, obecnie do gm. Mrozy i parafii Kuflew. Przez dziesiątki lat odbywała się ożywiona działalność kulturalna, tradycją były i są dożynki. Obecnie systematycznie organizowane są dyskoteki. Obecnie wieś liczy 462 mieszkańców, sołtysem jest Kazimierz Sęktas.
 
 
 
PERŁY
„Nasze Kulinarne Dziedzictwo” – ogólnopolski konkurs (od 2000 roku), którego pomysłodawcą była redaktor naczelna tygodnika „Gospodyni”.
Konkurs przebiega dwuetapowo: regionalnym i centralnym. Najlepsze z regionów potrawy i dania ocenia Krajowa Kapituła Konkursu i nominuje do prestiżowej nagrody „PERŁA”.
Wielki Finał odbywa się w czasie Targów Polagra Farm w Poznaniu.
Statuetkę „Perła” – najwyższe odznaczenie w konkursie otrzymały mieszkanki naszej gminy:
2001 – Anna Kotuniak  z Podciernia – za „sójki mazowieckie”
2003 – Elżbieta Bajszczak z Podciernia – za kiełbasę jałowcową nożem krojoną

 
p. Elżbieta Bajszczak i p.Anna Kotuniak.








Żródło: p. Danuta Grzegorczyk, Gminna Biblioteka Publiczna w Cegłowie

 

 
  Stronę odwiedziło już 57759 odwiedzający  
 
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja